๕ส สู่วัด

16 พฤศจิกายน 2563
  •    882

๕ส สู่วัด

-อนุวรรตน์ ศิลาเรืองอำไพ-

จะมีหลักการหัวใจเดียวกัน ไม่ได้แตกต่างกันเลย สำคัญว่าเป็นอุบาย เพื่อใช้ในการพัฒนาจิตใจเป็นสำคัญ เพียงแต่วัตถุประสงค์จะเป็นแนวทางของสงฆ์ แต่ไม่ใช่เป็นกิจของสงฆ์โดยตรงแต่ต้องได้รับสังฆานุญาตให้ดำเนินการ ซึ่งจะเกี่ยวกับ พื้นที่ พุทธาวาส สังฆาวาส และสาธารณสงเคราะห์ ดังนี้

                ส๑           สะสาง จาคะ ของส่วนตัวของพระสงฆ์ควรมีสิ่งของที่จำเป็นเท่านั้น ในพระวินัยได้เปรียบพระสงฆ์ต้องมีลักษณะคล้ายนก นกจะต้องสามารถโผบินย้ายถิ่นฐานได้อย่างอิสรเสรี ไม่มีนกตัวใดที่แบกรังไปด้วย ดังนั้นสิ่งที่เป็นของส่วนตัวของพระสงฆ์ที่จำเป็นคือ ไตร จีวร และสังฆาฏิ ดังนั้น สิ่งที่นอกเหนือจากนี้ ควรจาคะ หรือ บริจาคออกเป็นของสงฆ์หรือของส่วนรวมในที่นี้คือ ถ้าอะไรที่ “ไม่จำเป็น” ต้องกำจัดออก ถ้าอะไรที่ “จำเป็น” แล้วไม่มีให้หาเข้ามาเติมเพื่อให้งาน หรือกิจการทำได้โดยสมบูรณ์ ส่วนใหญ่ของในวัดจะไม่จำเป็น หรือเกินความจำเป็นเพราะได้รับการบริจาคจากญาติโยมเป็นจำนวนมากแล้วขาดการบริหารจัดการ ซึ่งไม่ใช่กิจของสงฆ์โดยตรง ดังนั้นฆราวาสที่ปวารณาตัว หรือสามเณรและชุมชน ต้องเป็นธุระจัดการวางระบบเพื่อให้สถานที่วัดเป็น สัปปายะ

                ส๒           สะดวก  สติ  สติเป็นกุญแจที่สำคัญที่จะทำให้การกระทำไม่เกิดความสูญเปล่า ในที่นี้คือ สามารถรูตัวตลอด รู้ว่าได้วางสิ่งของตรงไหนอย่างไร ถ้าจะสามารถรู้ได้ตลอดเวลาก็ต้องมีระบบการจัดเก็บ ให้สารถสังเกตได้โดยง่าย จำได้ง่าย เห็นได้ง่าย รู้เข้าใจได้ในทันที

                ส๓           สะอาด การปลงอาบัติ ในที่นี้หมายถึง สำรวจว่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่ โดยการทำความสะอาด ไม่สะสม ทำกิจให้เสร็จ ไม่เป็นภาระของคนอื่น เพื่อให้สามารถสังเกตหรือตรวจสอบได้ว่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่

                ส๔           สร้างมาตรฐาน พระธรรมวินัย ในที่นี้คือ การกำหนดสิ่งที่ทำ ปฏิบัติ เป็นกฎเกณฑ์เพื่อให้ทุกคนสามารถทำได้เหมือนๆ กัน เขาใจตรงกัน ซึ่งอาจจะเป็นกฎระเบียบในการจัดวางสิ่งของ การเก็บ การค้นหา การใช้

                ส๕           สร้างวินัย รักษาพระธรรมวินัย ในที่นี้คือ การรักษากฎระเบียบที่วางไว้ ต้องเคารพ ถ้าเห็นว่ามีอะไรที่ดีกว่า ก็ต้องแก้ไขมาตรฐานให้เหมาะสม ดังนั้นมาตรฐานต้องปรับให้ทันสมัยเหมาะสมกับกาลเวลาและงาน แต่ไม่ได้เกี่ยวกับพระธรรมวินัยที่พระพุทธเจ้าได้บัญญัติไว้ เพราะเป็นอกาลิโก ไม่แปรผันตามกาลเวลา เป็นสัจจธรรมที่เป็นจริงตลอดเวลา


  •    882